insanları yargılamak

insanlar hakkında karara varmak, görüş öne sürmektir. amerikalı yazar (bkz: dale carnegie) iki cümleyle insanoğlunun asırlardır yaptığı şeyin üstünü sertçe çiziyor ve diyor ki : "tanrı'nın bile insanlar hakkındaki hükmünü ömürleri sona erdikten sonra verdiğine inanırken... biz kim oluyoruz da insanları birkaç kez görmek, iki-üç yazı okumak, birkaç dedikodu dinlemekle yargılama hakkına sahip olabiliyoruz!" insanları yargılamayın çünkü kimin ne yaşadığını bilmiyoruz hiçbirimiz. çok asabi, çok soğuk, çok kötü demeyin. belki de bir derdi var belki kötü bir çocukluk geçirdi, en sevdiği hiçbir zaman yanında olamadı. belki hayatta hep mücadele etmek zorundaydı. yapmayın, yargılarınızdan özellikle de (bkz: önyargı)larınızdan kurtulun çünkü herkesin bir sebebi vardır.

bilmem ne haddimize, kime göre neye göre yargılıyoruz?

kimin ne yaşadığını bilmeden hakkında yorum yapmak bana göre en büyük aptallık

erkekler ağlayabilir veya kız kahkaha atabilir. isteyen gece isteyen gündüz dışarı çıkabilir. kızlar erkeklerle, erkekler kızlarla gezebilir. isteyen sakal bırakır isteyen bıyık. isteyen kapanır isteyen açık gezer. isteyen okur, isteyen çalışır, isteyen evlenir. kimse kimsenin ne yaşadığını ne düşündüğünü ne hissettiğini bilmiyor. o yüzden de kimseyi yargılamak kimseye kalmıyor.

(bkz: gerizekalılık ) not : sende yargıladın diyenin derdini sikerim

insanları seçemediği şeyler için yargılamam. zevkleri,fikirleri ve tercihleri için ise tartışırım.

Önce beni yargılayan insan nasıl bir insan beni yargılayabilecek kapasitede mi ona bakarım. Yargılandığı şeylerin mislisini kendi yapıyorsa yargılama hakkı da vermem.

"Yargılar bilgiyi depolamamızı sağlar ama kişilerle ilgili yargılarımız o kişinin içindeki Çi'ye rağmen olasılıklarını sınırlandırmamıza neden olur, tabii diğerlerinin yargıları da bizim olasılıklarımızı sınırlandırabilir." "Önemli olan, bilmek değil, anlamaktır. Gerçekten anladığında asla yargılamazsın." (bkz: aeden bir dünya hikayesi)

yargılayan her insan, yargıladığını yaşar. benim mottom bu olduğu için yargılamamaya çalışıyorum. bu yüzdendir, en pis sırlarını bile anlatanlar oldu ama gel gör benim yargılamadıklarım beni hep yargıladılar. demek ki sorun bende.

Bir insanı yargılamak için onunla aynı şeyi yaşamam gerektiğini düşündüm hep. Sonrasında da ben neden yargıladığım davranışı yaptım, sonrasında ne hissettim, nasıl davrandım onu sorguladım. Bu yüzden de çoğu zaman kimseyi yargılama hakkını ve haddini kendimde görmedim. Çünkü hayatta her şey insanlar için. Tüm bu sebeplerden dolayı da eğer bahsettiğim niteliklere sahip değilse kimseye beni yargılama hakkını vermedim, vermem.

Kendi doğrularına körü körüne bağlı olan insanların sıkça yaptığı eylem. Siz kim oluyorsunuz da kendi doğrularınızı başkalarına dayatma hakkını buluyorsunuz ? Kendi iyi ve kötünüzü yaratmış gibi... ahlakınızı bile kendiniz oluşturamadığınız için başkalarınınkiyle yetiniyorsunuz. Yıkın tüm duvarlarınızı, size öğretilen değerleri. Kendiniz düşünerek, araştırıp öğrenerek ahlakınızı oluşturun ki gerçek anlamda bir birey olabilesiniz. O zaman anlarsınız zaten başkalarını yargılamanın en az dünya düzdür demek kadar komik olduğunu.

iyi bir şey değil. ben de çok yaptım, yerine göre hala yapıyorum ve büyük bir ihtimal yine yapacağım ancak yapmamak lazım. ankara'daki abimin bir sözü vardır bu konuyla ilgili. bence bu konuda hepimizin düsturu bu olmalı. abimin sözü şu; "insanların ayıpları alnına yazılsa, kimsede sokağa çıkacak yüz olmaz." bunu yapmamak lazım. inşallah bu illeti hayatımdan tamamen çıkaracağım. ben kimim ki amına koyim, birilerini yargılayayım. devleti, sistemi, boku püsürü her şeyi eleştirip yargılarım ama insanı artık yargılamak istemiyorum. çünkü hep biliyordum ve artık tamamen kabul ediyorum; yargıladığım insanların hiçbiri kendi tercih ve kararlarıyla o yargıladığım şeyleri yapmadılar ve asla yapmayacaklar. buna en azılı suçlular dahil! bunu tüm yüreğimle söylüyorum. ki bu tarz kişisel suç veya ayıplarda bile en büyük sorumlu yine sistemin ta kendisi ve ben bunu çok çok çok önceden birebir araştırıp görmüştüm ama işte insan kendini bir bok sanıyor bu hayatta. ve kendi egosunu tatmin için herkesi ama herkesi yargılıyor. artık yapmayacağım inşallah. hadi bakalım.

Tövbelerimin başında gelir.